แบบเรียน ผลการเรียน ตารางสอบ คลิปการสอน แบบทดสอบ

คลังข้อสอบออนไลน์

ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอำเภอคลองขลุง จังหวัดกำแพงเพชร
แบบทดสอบวิชา ทช33017 พืชสมุนไพรกับการดูแลสุขภาพ
1)  สมุนไพรในข้อใดที่นำมาประกอบในการทำลูกประคบ
  ไพล ตะไคร้
  ผักบุ้ง ขี้เหล็ก
  ขมิ้นชัน ใบฝรั่ง
  บัวบก ใบหญ้านาง
   
2)  ข้อใดต่อไปนี้ไม่ใช่ความสำคัญของพืชสมุนไพร
  นำมารับประทานเป็นอาหาร
  นำมาสกัดเอาสารที่มีอยู่ภายในมาใช้ทำยา สมุนไพร
  นำไปเป็นส่วนประกอบของของใช้เพื่อการ อุปโภคในชีวิตประจำวัน
  การปลูกสมุนไพรต้องใช้สารเคมีเพื่อกำจัดโรค และแมลงรบกวนต่าง ๆ
   
3)  ข้อใดไม่ใช่ข้อแนะนำในการใช้พืชสมุนไพรที่ถูกต้อง
  การใช้ให้ถูกวิธี
  การใช้ให้ถูกขนาด
  การใช้ให้ตรงกับโรค
  การใช้ในปริมาณมาก
   
4)  สมุนไพรในงานสาธารณสุขมูลฐานได้รับความนิยมให้มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเพราะเหตุใด
  สามารถรักษาโรคได้ทุกชนิด
  กระทรวงสาธารณสุขแจกจ่ายโดยไม่คิดมูลค่า
  สามารถใช้รักษาโรคง่าย ๆ ได้ และมีความปลอดภัย
  สามารถสั่งซื้อจากต่างประเทศได้ง่าย และมีราคาถูก
   
5)  ข้อใดไม่ใช่อุปกรณ์การทำลูกประคบ
  สมุนไพรแห้ง
  ขมิ้นชัน ใบฝรั่ง
  เชือกด้ายยาวประมาณ 2 เมตร
  หม้อสำหรับผสมสมุนไพร ทัพพี
   
6)  ประโยชน์ของการประคบลูกประคบสมุนไพร มีมากมายมหาศาลยกเว้นข้อใด
  ประคบเพื่อขจัดอาการของโรค
  ประคบเพื่อคลายเส้น เอ็น กล้ามเนื้อ
  ประคบเพื่อกระตุ้นเอนไซม์ในกระเพราะ
  ประคบเพื่อให้มดลูกเข้าอู่ได้เร็ววันยิ่งขึ้น
   
7)  ลูกประคบสมุนไพรสามารถใช้ประคบได้เกือบทุกส่วนของร่างกาย ยกเว้นบริเวณใด
  ฝ่าเท้า
  ผิวหน้า
  หน้าท้อง
  แผ่นหลังและ สะโพก
   
8)  ข้อใดไม่ใช่สมุนไพรที่ใช้เป็นยาสำหรับใช้ภายนอก
  ผักบุ้งทะเล
  เสลดพังพอน
  ฟ้าทะลายโจร
  ว่านหางจระเข้
   
9)  ข้อใดคือความแตกต่างของคำว่าสมุนไพรกับยาสมุนไพร
  สมุนไพรและยาสมุนไพร คือ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดสามารถนำมาต้มทำยาได้
  สมุนไพรและยาสมุนไพรเป็นความหมายเดียวกัน หมายถึงวัตถุ สัตว์ แร่ธาตุ ที่มีสรรพคุณในการรักษาโรค
  สมุนไพร คือ สิ่งที่ได้จากธรรมชาติทั้งพืชและ สัตว์ที่ยังไม่ได้ปรุงแต่งแปรสภาพ ส่วนยาสมุนไพรได้จากพืช
  สมุนไพร คือ วัตถุจำแนกพวกแร่ธาตุ สัตว์ที่แปรสภาพแล้วพร้อมที่จะทำยา ส่วนยาสมุนไพรคือสิ่งที่ได้จากธรรม
   
10)  การนวดไทยเจริญรุ่งเรืองมาตั้งแต่สมัยใด
  สมัยสุโขทัย
  สมัยกรุงธนบุรี
  สมัยอยุธยาตอนต้น
  สมัยอยุธยาตอนปลาย